بستان الناس

بستان الناس

بستان الناس أزهار و ورود

طين , أشواك فى الورد و دود

فراش بيطير حوالين النور

و فى البستان طبيعى طيور

و فوق الطير بتلاقى صقور

و تلاقى بعيد نسور بتدور

قلوب أطفال فاتحة الأحضان

فلاح عرقان فى ربيع فرحان

و لصوص بتعد جيوب الناس

حاسبة معاها خطى الحراس

* * * * * *

زهور بتعيش و تموت

فى مكانها

بعد ما شبع الناس

بجمالها

بعد ما شفط النحل

عسلها

تقول باى باى

للكون و تموت

لاحد بكى

و لا حد فاكرها

و زهور متعتها

فى عمر طويل

تجامل ناس

و تواسى فى ناس

و ترد جميل

ورا العرسان

فى صور البوم

مع العيان

فى سرير الموت

جنبه كمان

لما البدروم

أخر بدروم

عليه هايفوت

ترد جميل

ابن الفلاح

حبيبته جميلة

و هو فقير

يمد إيديه لنجوم الليل

لكن دراعه

يا كبدى قصير

يا دوب بيطول

الورد يقول

يا حبيتى عشقت

فى شط النيل

و حبيبته خجل

بخدود تفاح

و قلبه يدق

ابن الفلاح

و الورد يموت

بيرد جميل

* * * * * *

و فى البستان

تلاقى الطين

و الطين عارف

اصله الناس

و الناس من طين

متملكه

فخر الاحساس

بيحب الناس

متعته بيمد

الناس بحياه

حياه بتمد

الناس بالقوة

بقوة الناس

عليه بتدوس

و الطين غلبان

فاكر الدوس

عليه أحضان

شكر و عرفان

تلاقيه يرد

الحضن احضان

و فى جزم الناس

يلزق و يبوس

فيلقى الرد

تكشير و قرف

و ضيق

و زعيق

و ( يخرب بيت الطين )

و بعد ما ادى

دوره بشرف

يموت محكوك

على طرف رصيف

او مشاية

او فى زبالة

فى أيها حالة

مصيره مخيف

* * * * * *

فيه بستان

من غير أشواك ؟

ده يبقى الجنة

و انت ملاك

الشوك مخلوق

سادى الطبع

متعته دم

فاكهته سم

يتمنى الدم

فى الساعة

سنين

صياد محتال

مع اى جمال

ساكن سهيان

عارف الرغبة

فى الانسان

فى تملك اى جميل

هاتشده يمد إيديه

و لان الشوك

حافظه و قاريه

فى لحظة يكون

مزروع فى ايديه

و يمتع

بالدم عنيه

و لما نلوم

و نقول كان ليه

يقول الشوك

لأ

و انا مالى !!

ضربته على إيديه !؟

اترجيته يجينى

و بست

فى رجليه

كان جاى لوحده

طمعان

و انا مش نصاب

انا حارس

ددبان

معلم

قاسى شوية

انما للدرس ده فايدة

و معنى كمان

طبعا

على قد ما كان

ابو ايد غلطان

الشوك تِعبان

و التِعبان

دايما خسران

يجى الفلاح

شايل عدة

يشده

يصفى

جمال الوردة

يموت الشوك

و نقول يا حكيم

للدرس ده

بردك فايدة

* * * * * *

اما الدود

ابو منظر مقرف

مكنونه انضف

حكمته الطف

من سطح المظهر

تنظر قبحه

رث المنظر

تقرف

لكنه المخلوق الكادح

مخلوق فالح

رغم ظروف

معيشته الصعبة

فى وسط تراب الارض

جايبها بالطول

و العرض

متعته سعيه

خلف الرزق

عارف رزقه

على من خلقه

حق

مش محتاج

عقد و صك

لكن برده

من غير شك

واثق رزقه

على بعد ما يتعب

فيشد

و يمد

من غير مذلة

لحد

مش همه

تريقة من ناس على حالة

و شفايف

تتمصمص على قلة جسمه

او هايف

يتمسخر على قلة ماله

شايف

الجوهر هو اللى يهمه

و يعيش العمر كدة

لحد ما يجى القضا

تحت جزمة

يمكن يداس

او ضحية

لافتراس

يكون صيدة سهلة ملهمة

و ينهى الدود الملحمة

إنما

ساعات يطول العمر بيه

فيدخل حالة الإكتئاب

تسود الدنيا فى عنيه

و يتقفل كل باب

لحد امتى هاجوع

و غيرى يحش ؟

عايش مسلول

فى وسط مليون كرش

الحكمة عقلى لكنى

مسخرة لكل جاهل

و النكتة شكلى لانى

يادوب لاقى أكل

بعد التفكير

الحقيقة يعنى

شايف انا استاهل

عشان احرم

اعيش بشرف

و ابطل اسمى

السرقة قرف

المنجهة

و الفخفخة

تبقى ترف ؟

عشت عمرى

جنون و خرف

و أقول بالعفة

انا متزوق

طب و انا مالى

كدة متخلق

تلاتة بالله

لانا متشرنق

و ينهى حياته

بإيديه

هما يومين

بيعدوا عليه

و فى الشرنقة

بيموت

يوم و التانى

يفوت

و الشرنقة

تولد مولود

فى البستان

مخلوق موجود

* * * * *

» بستان الناس -
» بستان الناس -
» بستان المعرفة
» الناس
» «¨`.¸.*.مع بعض الناس .*. ¸.¨`»